Suriname

Het is bijna een jaar geleden dat ik weer voet op Nederlandse bodem zette na een half jaar Suriname. Ik kijk terug op een fantastische tijd in Paramaribo waar ik werkte aan een taalmethode voor het basisonderwijs. Het project werd uitgevoerd door de Vrije Universiteit Brussel. Ik had Surinaamse, Vlaamse en Nederlandse collega's. Het kantoor was een groot huis in een woonwijk met een prachtige tuin, onderhouden door Albert. Hij werkte er al 17 jaar en kwam elke ochtend op zijn brommer om de poort te openen en zich met liefde te wijden aan de tuin.

Die toewijding stopten wij in de lesmethoden. Naast taal ontwikkelden we met het team ook rekenen, zaakvakken, bewegingsonderwijs en kunst- en cultuurlessen. Als je denkt dat we een tropenrooster hadden, dan heb je het mis. Het was keihard werken van 9 tot 5, maar vrijwel elke dag langer en ook nog wel eens in het weekend. Gelukkig was er wel airco, waar ze bijvoorbeeld bij het Ministerie van Onderwijs het moesten doen met ventilatoren. Als het regende, kon je elkaar niet meer verstaan. Zo hard stortte een bui op het dak. De stroom viel af en toe uit, net als de internetverbinding die sowieso een beperkt bereik had.

De omstandigheden waren misschien niet altijd optimaal, maar alles voor het goede doel. Op de meeste scholen werd gewerkt met methoden die al 20 jaar of langer meegaan. Bij een schoolbezoek ontdekte ik dat een leerling niet verder kon, omdat er bladzijden uit het boek ontbraken! De hoogste tijd dus voor nieuwe boeken. Als alles goed gaat zijn die in december van dit jaar beschikbaar.

Ik kijk ernaar uit en weet zeker dat ik nog eens terugkeer naar Suriname, waar de zon meedogenloos schijnt en de mensen warm, vrolijk en verscheiden zijn!

Gran tangi voor dit avontuur